De geschiedenis van de baby op de cover van 'Ready To Die'

Tot nu toe is deze hoes nog niet weergegeven op een officiële vinyl editie van Ready To Die sinds de release van het album in 1994. Sindsdien - zowel vanwege de visuele kracht van de hoes als de algehele impact van het album - is het een van de meest herkenbare albumhoezen aller tijden geworden.

Het ontwerp verwijst naar de meest geconcentreerde versie van de levenscyclus die mogelijk is, de gegarandeerde boekeinden. Maar op het moment dat Notorious B.I.G. de introspectieve bangers op Ready To Die opnam, was dit de versie waarvoor hij stond. Enerzijds stond hij tegenover de mogelijkheid, realiteit en onontkoombaarheid van de dood en documenteerde hij dit in een album, anderzijds had hij een babydochter thuis om te voeden. Zodra je de plaat uit zijn hoes haalt en opzet, is het eerste waar je mee geconfronteerd wordt een autobiografische tijdlijn die is teruggebracht tot 3 minuten en 24 seconden, uiteraard beginnend bij de geboorte.

Ready To Die was niet de eerste hoes die gebruikmaakte van impactvolle babybeelden, en het was zeker niet de laatste. Uitegegeven 6 maanden na Nas' Illmatic, dat een baby Nas op de voorkant heeft, leidde Biggie's hoes zelfs tot controverse, die beweerde dat de hoes een Nas-kopie was. Ghostface en Nas maakten zelfs ongepaste opmerkingen naar Biggie op Raekwon's “Shark Niggas (Biters)” en “Last Real Nigga Alive:” “Bad Boy kopieert de hoes van Nas.” En of het nu door directe verwijzing, invloed of toeval was, de lijst van monumentale albums met kleintjes op de voorkant na 1994 is enorm; iedereen van Drake tot Nirvana tot Lil Wayne tot de Cranberries.

Ondanks alle controverse, lof en roem was Ready To Die een van de meest besproken albumhoezen. Maar gedurende 17 jaar bleef de mysterie: Wie is de baby op de hoes? Luisteraars deden bijna elke mogelijke suggestie voor deze vraag. Misschien was de meest logische - vooral gezien de beschuldigingen van Nas-kopieer - dat de afbeelding van Christopher Wallace zelf was. Anderen dachten misschien dat het Biggie's dochter T'yanna was, die een jaar voor de release van het album was geboren, of een van Diddy's kinderen. Sommigen dachten dat het gewoon een willekeurig kind was van iemand die betrokken was bij het album - iedereen van het kind van een kapster tot een vriend van een vriend. Het platenlabel kon zelfs de identiteit van de baby niet bevestigen, omdat ze geen registraties konden vinden die zo ver teruggaan.

Uiteindelijk bevestigde de New York Daily News in 2011 dat hij op traditionele wijze geboekt was via een modellenbureau in een interview met het kind op de hoes - de toen 18-jarige middelbare scholier en Bronx-inwoner Keithroy Yearwood. Zijn moeder - die een overvloed aan babyfoto's had om te bevestigen dat Yearwood inderdaad de baby op de hoes was - vertelde zelfs aan de publicatie dat de beroemde haardos op de hoes het moeilijk voor hem maakte om andere modellenklussen te boeken. En ondanks dat hij het gezicht was op meer dan 4 miljoen exemplaren, verdiende Yearwood slechts $150 voor twee uur werk. Maar overgens, het kind op de hoes had net zo goed kunnen raden dat dit een van de meest iconische albums aller tijden zou worden.